03.Dajesz Marlena!

(W poprzednim rozdziale)

- Natsu! – zawołała blondynka, schodząc po schodach i ściskając do piersi zeszyty. – Mam już wszystko przygotowane i możemy zaczynać! – Stanęła u progu i spojrzała na przyjaciela

- Natsu? –wyszeptała cicho.

- Czemu nie powiedziałaś o tym…? – spytał poważnym głosem, co było do niego niepodobne.

Dziewczynie wypadły zeszyty z dłoni, tworząc huk i przerywając tymczasową ciszę. Nie mogła uwierzyć, że znalazł to.

Blondynka stała w miejscu cała sparaliżowana. Jego brązowe oczy przeszywały ją na wylot powodując nieprzyjemne, pełne przerażenia dreszcze. Przyłożyła automatycznie dłonie do swoich piersi, bo czuła jakby jej zaraz miało serce wyskoczyć. Otworzyła delikatnie usta, aby coś powiedzieć, ale nic jej nie przychodziło do głowy. Miała totalną pustkę. Jej myśli były zżerane przez stres

- Powiesz coś? – spytał się Natsu, poważny Natsu – Chce wyjaśnień, Lucy.

- Natsu… ja to dostałam dopiero dzisiaj – Spróbowała podnieść wzrok na nim, ale zaraz tego pożałowała – Ja nie wiedziałam, że to przyjdzie…

- Ale papiery musiałaś składać, skoro przyszło to – odpowiedział od razu machając delikatnie listem w powietrzu. – Sądziłem, że podoba Ci się nasza szkoła!

- Bo podoba! – zaprzeczyła natychmiast – tylko, że…

- Tylko, że co?!

Zdenerwowany Natsu, aż wstał z miejsca. Rozmowę przerwał dźwięk odsuwanego się krzesła. Lucy znowu straciła język w gębie. Bała się cokolwiek powiedzieć, ponieważ była pewna, że  jej przyjaciel tego nie zrozumie. A nie chce go stracić z byle błahostki, tym bardziej, że ona go…

- No odpowiedz mi, Lucy! – krzyknął niecierpliwy widząc jak ona tylko stoi i wpatruje się w podłogę. Jednak niestety nawet wtedy się nie odezwała. Różowowłosy prychnął, chwytając za swój plecak – Nara. – mruknął tylko to, gdy przechodził koło niej. Puste nara.  

Usłyszała jeszcze jedynie jak trzasnął drzwiami, a następnie poczuła coś mokrego na swoich policzkach. Popatrzyła w lusterko, które wisiało na białej jak śnieg ścianie. To były łzy. Była smutna? Niee… bardziej wkurzona na siebie oraz przerażona, że nie umiała wytłumaczyć Natsu.

Kocha całym serce Liceum Fairy Tail, ale przyszłość też jest dla niej bardzo ważna. Po za tym, jakby poszła do tej lepszej szkoły, jej ojciec w końcu byłby z niej dumny. Podeszła do okna i odprowadzała wzrokiem sylwetkę jej przyjaciela. Szedł nieco zdenerwowany, nawet po drodze przewrócił śmietnik. Dziewczyna widząc jego złość nie wytrzymała i musiała z płaczem pobiegnąć do swojego pokoju, trzaskając przy tym drzwiami. Położyła się na łóżku i twarz zatopiła w miękkie, różowej poduszce. Na ślepo chwyciła za słuchawki z nocnej półki, a z kieszeni wyciągnęła telefon. Wcisnęła słuchawki do obu uszu i zaraz odwróciła się na plecy. Pociągnęła nosem oraz paluszkiem zgarnęła ostatnią łezkę spod oka. Lucy jest kobietą, dlatego jak się źle czuje lubi puszczać sobie piosenki, które odzwierciedlają jej uczucia. Puściła jedną z najsmutniejszych melodii jakie miała na telefonie i wtuliła się w swoją, również różową, kołdrę. Zamknęła oczy i próbowała się nieco uspokoić.

♥♥♥♥

Przechodziła przez jedną z najmroczniejszych stron miasta Magnolii. Na każdym kroku możesz dostać, tak zwany tutaj, wpierdol. Nie patrzcie tak na mnie! Ja tylko mówię jakie są tradycje tej czarnej ulicy! Jako autorka muszę Wam podkreślić niektóre rzeczy prawilnie i dobrze! Ale wracajmy do naszej postaci, która nosi imię Kin. Szła dość szczęśliwym krokiem, jej biało-czarny kucyk z włosów podskakiwał w rytm piosenki, którą słuchała. Skręciła w jedną ciemną uliczkę, gdzie czekał na nią dość dziwny gościu. Jego twarz była owinięta czerwoną chustą. Spokojnie, żaden Allah Akbar. Zwykły gangster, nawet na ramieniu trzymał wypasiony kij bejsbolowy, pewnie dostał od mamusi na gwiazdkę!

- Siemka matołku, masz towar? – spytała, wyjmując słuchawkę z ucha. – I ile go masz?

- Trochę go jest – odpowiedział zachrypniętym głosem, pewnie za dużo pali.

- Dawaj mi tutaj tylko te, których jeszcze mi nie dałeś. Bo tamte jeszcze siedzą u mnie w domu i grzeją się pod łóżkiem.

- Pamiętaj! – Krzyknął do niej grożąc kijem po twarzy. – Masz miesiąc, aby je rozdać, później mój szef chce widzieć kasę!

- Spokojna Twoja rozczochrana. Twój szefuncio zobaczy hajs na czas – Przewróciła oczami i zaraz odebrała od niego paczkę, którą szybko schowała do torby. – No to z Bogiem pielgrzyyyymie!

Machnęła do niego ręka, a następnie wsadziła z powrotem słuchawkę do ucha. I znowu tym szczęśliwym krokiem, szła na siłownię.

♥♥♥♥

Ciśniesz! I ciśniesz! Dajesz Marlena! Achhh! Tak! Już prawie, jeszcze tylko dziesięć do setki!

- Dziewięćdziesiąt- Głęboki wdech – dziewięćdziesiąt jeden – i jeszcze raz głęboki wdech!

W górę i w dół, bo na tym polega podnoszenie sztangi. Ile ona mogła ważyć? Uch... trudno zgadnąć, ale jak widzisz faceta, który ciśnie i wygląda jak blond Pudzian mrucząc pod nosem przez jakiś czas swój wynik, to na pewno… dużo. Ogromna ilość potu, która spływała po nim mogłaby wytworzyć drugi potop dla Noego. Nie no, oczywiście sobie tak żartuje. Wyobraźcie sobie teraz seks scenę, kiedy to facet pompuje i robi bicki. Cały spocony, a jego mięśnie doskonale się eksponują. Widzicie to? Widzicie? No to miodzio!

- Sto! – krzyknął, wypuszczając głośno powietrze z płuc. Odłożył sztangę na miejsce i wyprostował się, przeczesując dłonią mokre, blond włosy. Jego oddech był przyśpieszony, ale co się dziwić, w końcu ćwiczył. A on baaaaardzo lubi się męczyć i to na różne sposoby. If you know what i mean!

Wyciągnął z uszu słuchawki i zarzucił na szyję, bo jak je schowa do kieszeni to się zaplączą, każdy to wie, każdy zna ten ból. Rozejrzał się po pomieszczeniu, który okazał się pusty. Podczas ćwiczeń odizolował się od ludzi, zapomniał o świecie, więc nie zauważył, kiedy zaczęli oni opuszczać siłownię. Jednak przyzwyczaił się do tego, że zostaje tutaj jako ostatni.

- No co wy ludzie, aż tak nie śmierdzę – zaśmiał się sam do siebie. Forever alone.

Chwycił za leżący ręcznik koło jego stóp, a następnie wytarł twarz. Kolejno sięgnął po butelkę wody, napił się z niej, a potem wylał połowy zawartości na siebie, a na końcu ponownie wytarł twarz. No co? Facet zmęczony i spocony! To się nazywa szybki prysznic. Podniósł się, wzdychając głośno i na pewno skierowałby się w stronę szatni, ale jak zobaczył swoje odbicie w lustrze, no to niestety, narcyz, nie mógł tego zignorować. Napiął swojego Bicepsona i był z siebie dumny.

- No, kogo moje oczęta widzą? – Uśmiechnęła się, krzyżując ręce pod piersiami. - Długo się będziesz jeszcze tak podziwiał? – zapytała zniecierpliwiona - Jak chcesz to cię mogę tutaj zostawić, samego, a ty rób wtedy ze sobą, co chcesz.

Laxus nie musiał nawet spoglądać przez ramię, aby dowiedzieć się, kto to do niego tak pyskuje. Dziewczyna odbijała się w lustrze, po za tym ten jadowity głos to on rozpozna wszędzie.

Zauważył, że jej biała kitka z włosów się rozwalała, dziewczyna była już tak samo spocona jak on teraz oraz miała na sobie damskie, sportowe ubranie, dzięki czemu można było widać jej piękne, wysportowane ciało.

- Przyszłaś tutaj podawać butelki z wodą, cieniasie? – syknął do niej, opierając się o słup, aby spojrzeć na jej parszywy ryj, przynajmniej on uważa, że ona ma parszywy, na razie J

- Nie, przyszłam poćwiczyć, ale okazuje się, że dostałam jeszcze darmowy kabaret. No, dziunia, gadaj, ile sterydów łyknęłaś za nim sobie rzeźbę zbudowałaś?

Chłopak jedynie parsknął śmiechem. W ciszy skierował się w stronę szatni wycierając ręcznikiem swoje włosy i full wyjebane na nią.

Zamknął drzwi za sobą i podszedł do szafki numer dwa, zawsze ją wybierał. Z dwóch przyczyn. Jego ulubiony numer oraz…tajemnica. Wyciągnął z kieszeni kluczyk i otworzył drzwiczki, które zaraz zamknęły się z hukiem.

- Nie gadaj, że robisz na suchoklatesa! – krzyknęła Kin, trzymając dłoń na jego szafce. Cholera wie, skąd ona się tutaj, tak nagle wzięła!

Niestety młody Dreyar był chyba już za bardzo zmęczony, aby się z nią kłócić. Biedak, jedynie westchnął załamany. Chciał pobyć sam, z dala od tych irytujących debili, a ta kobieta jest okropna. Jak czegoś się uczepiła to do końca ciągnęła. Po za tym jej nienawidził.

- Czego ty chcesz ode mnie małpiszonie? Nie widzisz, że jestem zajęty? – Strącił jej małą rączkę (porównywaniu do jego łapy), bo chciał się w końcu dostać do swojej szafki!

- Zajęty czym? Śmierdzeniem na kilometry? – Zirytowana uniosła lewą brew.

- Ty różami też nie pachniesz. To jest siłownia mózgu, a nie wybieg dla modelek – Wyciągnął z swojej szafki sportową torbę, bodajże z Nike i począł poszukiwania swojego izotoniku.

- No właśnie! – zgodziła się z nim – Więc, co tutaj jeszcze robisz? Spieprzaj na wybieg w podskokach lala. 

- Słuchaj! – ryknął do niej wkurzony, bo nie chce mu się bawić z jakimś dzieciakiem, co mu nad uchem będzie zrzędzić. – Jestem zmęczony po treningu, daj mi kurwa mać, święty spokój.

Kin spojrzała na niego, pomrugała oczkami, chwila ciszy i rzekła

- To jakie sterydy? – Nie podda się tak łatwo, ona musi wiedzieć.

- Nie biorę – rzucił krótko zrezygnowany.

- Hahaha! – zaśmiała się, wręcz wybuchła śmiechem, ale Laxus na to nie zwrócił uwagi, jakby takie pytanie było już normalnością w jego życiu. – Nie czekaj… - ucichła i spojrzała na niego zdziwiona – ty mówisz poważnie.

- Najpoważniej w świecie… - odparł obojętnie i zdjął t-shirt sportowy.

I tutaj mamy naszą Kin Ketsueki! Pewnie by zadała jakieś pytanie albo wznowiła tamte, albo w ogóle po nim pojechała, ale coś ją wybiło z rytmu?

Czy wiecie, co może? Ooo tak! To była gorąca, seksowna klata Laxusa Dreyara! Każda dziewczyna marzy ją zobaczyć, dotknąć i… poczuć? Yghm, pamiętajcie dzieci, ten chłopak nie jest tylko gorylem szkolnym, jest także seks bombą. Celem każdej kobiety.

- Halo, ziemia do Dzikuski – blondyn, posiadacz boskiej klaty, zaczął pstrykać palcami przed jej oczami – odbiór?

- Eeeee, to jakie? – Pomrugała z zadowolonym uśmiechem i spojrzała na ziemie – Nie słyszałam.

- Nie-bio-rę – powtórzył, bo co miał zrobić.

- Fuck… - mruknęła pod nosem – to, co ja z tym zrobię…?

- Ale z czym? – Spojrzał na Kin

- Co, co, co? Ja nic nie mówiłam. – Automatycznie pokręciła głową i w jej głosie znów zawitała nuta grozy - Spadaj i nie macaj mnie wzrokiem.

- Że co?! Ja ni-… czemu mi macasz ramię? – zdziwiony nie umiał oderwać wzroku od niej. O co chodzi tej lasce, raz jest taka, a później taka, co tu kurna się dzieje?

- Sprawdzam czy, aby na pewno prawdziwe – rzekła. Ta jasne, a faceci nie patrzą się kobietom na cycki. - Dobra... jest prawdziwe! 

- No co ty kurwa... - Patrzy na nią jak na idiotkę. 

- To ja już znikam stary i widzimy się jutro w szkole, Złotowłosa! - Puściła mu oczko i zaraz wyszła z szatni kręcąc biodrami.  

- To nie jest baba, to jest kurczę jakaś zmora - mruknął do siebie kręcąc głową. 

Tak wiem, rozdział jest okropny. Nawet wyszedł tak jak nie chciałam. Miała być jeszcze jedna akcja, a akcja z Kin i narkotykami była napisana tak na szybko, że nawet nie skupiałam się na tym co pisze. Po prostu... chciałam dać znać, że żyje i o Was pamiętam! Mam nadzieje, że nie pogniewacie się za ten durny, nudny, okropny, niedobry zły rozdział z wieloma błędami i poczekacie na następny, nieco lepszy! Chce tym razem pisać opowiadanie krótsze, ale częściej. Bo wiecie, tą notkę już dawno miałam napisaną, ale musiałam  kilka scen dopisać i dlatego nie wrzuciłam, a gdybym to pominęła, to rozdział by się pojawił już nawet dwa miesiące temu. Spóźniłam się z świętami, ale mogę Wam jeszcze życzyć SZAMPAŃSKIEGO SYLWESTRA! C: